آنژیوگرافی بهترین روش استاندارد برای تشخیص گرفتگی های عروقی در سراسر بدن می باشند.
در آنژیوگرافی کرونر توسط دو لوله بسیار نازک که اصطلاحا کاتتر نامیده می شوند مواد مخصوصی بداخل عروق قلبی تزریق می شوند.
البته برای چنین تزریقی نیاز است که ابتدا دسترسی مناسبی به شریانهای اصلی قلب داشته باشیم. برای دسترسی به شریانهای اصلی می توان از شریانهای کشاله ران یا از شریانهای دست استفاده شود.
در ابتدای ابداع آنژیوگرافی کاتترها بطور مستقیم وارد شریان می شدند و پس از عبور از مسیرهای شریانهای پا یا دست در ابتدای شریان کرونر قرار گرفته و تزریق می گرفت.
بمرور استفاده از لوله نازک دیگری بنام شیت ابداع شد که در مسیر قرار گرفته و کاتتر از درون آن رد می شود. در صورتی که در آنژیوگرافی مشخص شود که گرفتگی وجود ندارد با قاطعیت می توان اعلام نمود که شخص در معرض خطر عروقی شدید قرار نداشته و بر اساس شکایات وی داروهای لازم تجویز می شود .
بعنوان مثال ممکنست بیمار مبتلا به مشکلات ریوی یا گوارشی باشد که باعث تقلید علایم قلبی می شوند. در اینصورت چنانچه با آنژیوگرافی از سالمی کامل عروق قلب اطمینان پیدا کنیم می توانیم باخیال راحت اقدام به درمان مشکالت گوارشی یا ریوی یا روحی بیمار که باعث ایجاد عالیم شده اند بپردازیم .
از طرف دیگر در صورتی که بیمار مبتال به گرفتگی عروق کرونر باشد بایستی بلافاصله تحت درمان الزم برای پیشگیری از گسترش گرفتگی ها و تنگی های عروق قرار گیرد. در صورتی که تنگی های عروقی خیلی شدید باشند در اکثر موارد بیمار تحت عمل باز کردن تنگی ها توسط آنژیوپلاستی قرار می گیرد.
در موارد محدودی که گرفتگی ها خیلی شدید و زیاد باشند و بهر دلیل امکان بازکردن آنها توسط آنژیوپلاستی نباشد بیمار ممکنست تحت عمل جراحی قلب باز قرارگیرد.
در صورتی که تنگی های عروق خیلی کم باشند بیمار بایستی تحت درمان با داروهای پیشگیری از سکته های قلبی و تشدید گرفتگی قرار گیرد و از روشهای سالم زندگی استفاده کند در ادامه مطالب کاملتری در این زمینه بیان خواهیم داشت.
ویدئو دکتر هادی زاده در خصوص بیماری عروق کرونر و روش های درمان :
