دکتر محمود هادی زاده

منو سایت

آکروسیانوز

آکروسیانوز
تظاهرات بالینی: بیماران مبتلا به آکروسیانوز، بطور ثابت،دست هایی به رنگ آبی و با شیوع کمتر پاهای بی رنگ دارند. در برخی از موارد، رنگ آبی تا بخش های ابتدائی تر اندام گسترش یافته است.

پوست سرد بوده و کف دست ها، خیس از عروق هستند. هیچ گونه رنگ پریدگی معمولاً یافت نمی شود. در برخی موارد نقاطی از رنگ پریدگی که با سیانوز احاطه شده است، دیده می شود. رنگ آبی در معرض سرما تشدید شده و در تماس با گرما به رنگ قرمز یا ارغوانی تبدیل می گردد. نشانه های کمی همراه این می کند. بروز زخم و سایر تغییرات تروفیک، بطور واضح، غیر معمول است.

بیماران مبتلا به آکروسیانوز، بدلیل ترس و یا نامطلوب بودن سیانوز از نظر زیبایی به جست و جوی اقدامات پزشکی بر می آیند. تشخیص: در مورد افتراق بین آکروسیانوز و پدیده رینود، در بالا و در مبحث پدیده رینود، بحث شده است. افتراق سیانوز ثانویه از انسداد شریانی، براساس نبض های طبیعی بر وقوع دوطرفه و قرینه آکروسیانوز، و در صورت لزوم مشخص نمودن عدم وجود انسداد با آنژیوگرافی، انجام می گیرد.

محدود بودن سیانوز به دست ها و پاها که با قرار گرفتن در محیط گرم، بهبود می یابد، به همراه عدم کاهش اشباع خون شریانی، آکروسیانوز را از سیانوز سیستمیک ژنرالیزه، متمایز می گرداند.
درمان: از آنجایی که آکروسیانوزیک بیماری خوش خیم می باشد، معمولاً درمان دارویی لازم ندارد.
لیودو رتیکولاریس :یک تغییر رنگ متمایل به آبی و مشبک پوست اندام هاست که ظاهر نا منظم تور مانندی را درست کرده و در نواحی مرکزی پوست به ظاهر طبیعی را احاطه می نماید. این اختلال معمولاً در افراد جوان و قبل از سن ۲۰ تا ۳۰ سالگی شروع می گردد. شیوع در زن و مرد مساوی می باشد ولی در خانم ها غالباً علامت دار است.

وجود یک ارتباط بین لیودو رتیکولاریس ژنرالیزه و تظاهرات ایسکمیک عروق مغزی، تعریف شده است( سندرم sneddon’s ). در یک چهارم تا یک سوم بیماران مبتلا به سندرم اسندون، غلظت آنتی بادی های ضد کادریولیپین بالا است، این مطلب نشان دهنده ی آن است که پاتوژنز آسیب های عروقی، در ایتاین ضایعه نادر ممکن است با آنچه که در سندرم آنتی فسفولیپید در برخی از بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوی سیستمیک دیده می شود، مشابه باشد.

آکروسیانوز

ادامه مبحث آکروسیانوز:
پاتوفیزیولوژی: احتمال می رود که مکانیسم ایجاد کننده لیودو رتیکولاریس، مشابه آکروسیانوز باشد، بعضی انقباض آرتریول ها که بارکود خون و اتساع مویرگ ها و وریدها دنبال می گردد. وریدها معمولاً با خون غیر اشباع پر می شوند. ظاهر مشبک لیودو رتیکولاریس، بازتابی از ترتیب آناتومیک عروق مبتلاست.

درمان: در اغلب موارد، نیازی به درمان نیست. محافظت از سرما و پرهیز از استعمال دخانیات، مفید می باشد. می توان در موارد شدید این بیماری از داروهای مفید در درمان پدیده رینود مثل نیفدیپین و رزرپین، استفاده کرد. آسپرین نیز در برخی از بیماران مبتلا به سندرم اسندون می تواند موثر باشد.
بیماری های عروقی اندام ها که در اثر سرما ایجاد می گردند.

سرمازدگی
تعریف و اتیولوژی: سرمازدگی در نتیجه یخ زدن بافت ها و متعاقب آن آسیب عروق بوجود می آید. در اغلب موارد،سرمازدگی طی تماس طولانی مدت با درجه حرارت زیر صفر، اتفاق می افتد. سایر عوامل محیطی عبارتند از: باد و رطوبت زیاد. عوامل مستعد کننده، شامل بیماری های عروق، پوشش ناکافی، فقدان سازش با آب و هوای جدید و ناتوانی عمومی می باشند.

پاتوفیزیولوژی: تخریب بافتی در نتیجه انقباض عروق ناشی از سرما بوجود می آید. یخ زدگی باعث ایجاد کریستال های آب در سلول ها شده و بی آبی بافتی می گردد. تخریب آندوتلیال با افزایش نفوذپذیری به پروتئین ها، باعث ادم شده ک عاقبت منجر به رکود خون و ترومبوز احتمالی می گردد.

پاتولوژی: عروق مبتلا تغییراتی را بصورت تورم اندوتلیال و اکوئول دار شدن و تغییرات پرولیفراتیو نشان می دهد. متعاقب آن واکنش های التهابی و تغییرات تروفیک در پوست بوجود می آیند.

تظاهرات بالینی: در ابتدا، بیمار متوجه احساس سوزن سوزن شدن و بدنبال آن کرختی می شود. پوست، بی خون شده و سفید و سرد بنظر می رسد. بدنبال آن، قرمزی، تورم و افزایش درجه حرارت پیش می آید. ممکن است که ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از گرم شدن، تاول هایی شکل گیرند. این تاول ها پر از مایع زرد سروزی و یا مایع خونی هستند.

ممکن است زیر بستر ناخن، خونریزی کند. نکروز و گانگرن نیز ممکن است بطور اتفاقی، رخ دهد. روند بعدی می تواند شبیه به انسداد ناگهانی شریان باشد. قطع عضو خود به خود، چندین هفته تا چندین ماه وقت لازم دارد. بعد از یک حمله سرمازدگی اندم متاثر بطور دائمی یا تا یک دوره زمانی، به سرما حساس مانده و پدیده رینود ثانویه ممکن است اتفاق افتد.
درمان: سرمازدگی باید با گرم کردن بلافصله درمان شود. اگر سرمازدگی، بافت های عمقی را متاثر ساخته باشد، گرم کردن باید با آب ۴۰ تا ۴۴ درجه سانتیگراد انجام گیرد. از ماساژ دادن و یا ورزش دادن اندام مبتلا باید خودداری نمود، چون این کار منجز به افزایش و تورم( ادم )میشود. در صورت شدید بودن درد، باید با ضد درد یا مخدر درمان گردد. بعد از گرم شدن بافت ها، قسمت های باز باید در دمای اتاق باقی بمانند. به وزیکول ها نباید دست زد و عضو باید بدون پوشش و باز باشد. گزارش شده است که سمپاتکتومی در مراحل اولیه مفید است،همچنان که در پیشگیری از عوارض تاخیری سرمازدگی نیز مفید خواهد بود.

ادامه مبحث آکروسیانوز:
تظاهرات بالینی: بیماران مبتلا به آکروسیانوز، معمولادست هایی به رنگ آبی و با شیوع کمتر پاهای بی رنگی دارند. در برخی از موارد، رنگ آبی تا بخش های ابتدائی تر اندام گسترش یافته است. پوست معمولاسرد بوده و کف دست ها، خیس از عرق هم هستند.

هیچ گونه رنگ پریدگی معمولاً یافت نمی شود. در برخی موارد نقاطی از رنگ پریدگی که با سیانوز احاطه شده است، دیده می شود. رنگ آبی در معرض سرما تشدید شده و در تماس با گرما به رنگ قرمز یا ارغوانی تبدیل می گردد. بروز زخم و سایر تغییرات مشابه، بطور واضح، غیر معمول است. بیماران مبتلا به آکروسیانوز، بدلیل ترس و یا نامطلوب بودن سیانوز از نظر زیبایی به جست و جوی اقدامات پزشکی برای درمان آکروسیانوز بر می آیند. تشخیص آکروسیانوز:
در مورد افتراق بین آکروسیانوز و پدیده رینود، در بالا و در مبحث پدیده رینود،مطالبی بحث شده است. افتراق سیانوز ثانویه از انسداد شریانی، براساس نبض های طبیعی بر وقوع دوطرفه و قرینه آکروسیانوز، و در صورت لزوم مشخص نمودن عدم وجود انسداد با آنژیوگرافی، انجام می گیرد. محدود بودن سیانوز به دست ها و پاها که با قرار گرفتن در محیط گرم، بهبود می یابد، به همراه عدم کاهش اشباع خون شریانی، آکروسیانوز را از سیانوز سیستمیک ژنرالیزه، جدامی گرداند.
درمان آکروسیانوز:
از آنجایی که آکروسیانوزیک بیماری خوش خیم می باشد، معمولاً درمان دارویی لازم ندارد.

لیودو رتیکولاریس :
یک تغییر رنگ متمایل به آبی و مشبک پوست اندام هاست که ظاهر نا منظم تور مانندی را درست کرده و در نواحی مرکزی پوست به ظاهر طبیعی را احاطه می نماید. این اختلال معمولاً در افراد جوان و قبل از سن ۲۰ تا ۳۰ سالگی شروع می گردد. شیوع در زن و مرد غالبامساوی می باشد ولی در خانم ها غالباً علامت دار است. وجود یک ارتباط بین لیودو رتیکولاریس ژنرالیزه و تظاهرات ایسکمیک عروق مغزی، تعریف شده است( سندرم sneddon’s ). در یک چهارم تا یک سوم بیماران مبتلا به سندرم اسندون، غلظت آنتی بادی های ضد کادریولیپین هم بالا است، این مطلب نشان دهنده ی آن است که پاتوژنز آسیب های عروقی، در این ضایعه نادر ممکن است با آنچه که در سندرم آنتی فسفولیپید در برخی از بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوی سیستمیک دیده می شود، مشابه باشد.

ادامه مبحث آکروسیانوز:
پاتوفیزیولوژی: احتمال می رود که مکانیسم ایجاد کننده لیودو رتیکولاریس، مشابه آکروسیانوز باشد، بعضی انقباض آرتریول ها که بارکود خون و اتساع مویرگ ها و وریدها دنبال می گردد. وریدها معمولاً با خون غیر اشباع پر می شوند. ظاهر مشبک لیودو رتیکولاریس، بازتابی از ترتیب آناتومیک عروق مبتلاست.

درمان: در اغلب موارد، نیازی به درمان نیست. محافظت از سرما و پرهیز از استعمال دخانیات، مفید می باشد. می توان در موارد شدید این بیماری از داروهای مفید در درمان پدیده رینود مثل نیفدیپین و رزرپین، استفاده کرد. آسپرین نیز در برخی از بیماران مبتلا به سندرم اسندون می تواند موثر باشد.
بیماری های عروقی اندام ها که در اثر سرما ایجاد می گردند.

سرمازدگی
تعریف و اتیولوژی: سرمازدگی در نتیجه یخ زدن بافت ها و متعاقب آن آسیب عروق بوجود می آید. در اغلب موارد،سرمازدگی طی تماس طولانی مدت با درجه حرارت زیر صفر، اتفاق می افتد. سایر عوامل محیطی عبارتند از: باد و رطوبت زیاد. عوامل مستعد کننده، شامل بیماری های عروق، پوشش ناکافی، فقدان سازش با آب و هوای جدید و ناتوانی عمومی می باشند.

پاتوفیزیولوژی: تخریب بافتی در نتیجه انقباض عروق ناشی از سرما بوجود می آید. یخ زدگی باعث ایجاد کریستال های آب در سلول ها شده و بی آبی بافتی می گردد. تخریب آندوتلیال با افزایش نفوذپذیری به پروتئین ها، باعث ادم شده ک عاقبت منجر به رکود خون و ترومبوز احتمالی می گردد.

پاتولوژی: عروق مبتلا تغییراتی را بصورت تورم اندوتلیال و اکوئول دار شدن و تغییرات پرولیفراتیو نشان می دهد. متعاقب آن واکنش های التهابی و تغییرات تروفیک در پوست بوجود می آیند.
تظاهرات بالینی: در ابتدا، بیمار متوجه احساس سوزن سوزن شدن و بدنبال آن کرختی می شود. پوست، بی خون شده و سفید و سرد بنظر می رسد. بدنبال آن، قرمزی، تورم و افزایش درجه حرارت پیش می آید. ممکن است که ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از گرم شدن، تاول هایی شکل گیرند.

این تاول ها پر از مایع زرد سروزی و یا مایع خونی هستند. ممکن است زیر بستر ناخن، خونریزی کند. نکروز و گانگرن نیز ممکن است بطور اتفاقی، رخ دهد. روند بعدی می تواند شبیه به انسداد ناگهانی شریان باشد. قطع عضو خود به خود، چندین هفته تا چندین ماه وقت لازم دارد. بعد از یک حمله سرمازدگی اندم متاثر بطور دائمی یا تا یک دوره زمانی، به سرما حساس مانده و پدیده رینود ثانویه ممکن است اتفاق افتد.
درمان: سرمازدگی باید با گرم کردن بلافصله درمان شود. اگر سرمازدگی، بافت های عمقی را متاثر ساخته باشد، گرم کردن باید با آب ۴۰ تا ۴۴ درجه سانتیگراد انجام گیرد. از ماساژ دادن و یا ورزش دادن اندام مبتلا باید خودداری نمود، چون این کار منجز به افزایش و تورم( ادم )میشود. در صورت شدید بودن درد، باید با ضد درد یا مخدر درمان گردد.

بعد از گرم شدن بافت ها، قسمت های باز باید در دمای اتاق باقی بمانند. به وزیکول ها نباید دست زد و عضو باید بدون پوشش و باز باشد. گزارش شده است که سمپاتکتومی در مراحل اولیه مفید است،همچنان که در پیشگیری از عوارض تاخیری سرمازدگی نیز مفید خواهد بود.

چیزی که می‌خواستید پیدا نشد. از جستجو کمک بگیرید.

پیمایش به بالا