یکی از روش های بسیار مهم و اولیه در بررسی و تشخیص سلامت یا بیماری قلب ، الکتروکاردیوگرافی یا همان نوار قلب است.

عملا گرفتن نوار قلب در اکثریت موارد قدم اولیه تشخیصی می باشد.

در حقیقت فعالیت الکتریکی قلب ، از قسمتهای گوناگون آن ، به سطح پوست بدن منتقل می شود و توسط گیرنده ها (الکترودهای) دستگاه نوار قلب ، برروی نوار قلب نمایش داده می شوند:

در صورتی که هر یک از قسمتهای قلب ، دارای اختلال در هدایت امواج الکتریکی شوند یا به هر دلیل دیگری ، امواج الکتریکی قلب نتوانند بطور طبیعی به سطح پوست بدن منتقل شوند ، اختلالاتی در نوار قلب ایجادمی شوند که می تواند تا حدود زیادی در تشخیص بیماری به پزشک کمک کند.

شاید بیشترین مورد استفاده از نوار قلب بررسی بیماری های عروق قلب باشد که در این صورت ، نوار قلب دچار تغییرات خاصی می شود که می توان با توجه به آنها ، محل و شدت ضایعات قلبی و گرفتگی عروق را تا حدود زیادی تشخیص داد.

البته در بسیاری از بیماریها واختلالات قلبی غیر عروقی نیز تغییرات خاصی برروی امواج نوار قلب ایحاد می شوند که می توانندکمک شایانی به تشخیص و پایه ریزی درمان بنمایند.

بویژه اگر نوار قلب همزمان با وجود درد قلبی گرفته شود ، می تواند کمک بیشتری به تشخیص بنماید لذا توصیه می شود در صورت بروز علایم قلبی ، هر چه سریعتر به پزشک مراجعه نمایید.

هرچند گرفتن نوار قلب یک اقدام سرپایی و ساده است و نیاز به مقدمات زیادی ندارد ولی به هرحال رعایت برخی نکات می تواند برکیفیت نوار قلب تاثیر مثبت بگذارد.

آمادگی های لازم برای گرفتن نوارقلب :

الف) موهای بلند سینه در آقایان بایستی تراشیده شوند.
ب) توصیه می شود همراه خود ساعت و لوازم فلزی نداشته باشید.
ج) در حین گرفتن نوار قلب ، سعی کنید حرکت نداشته باشید و به آرامی تنفس کنید.

البته دقت داشته باشیدکه تشخیص بسیاری ازمشکلات قلبی عروقی با نوار قلب به تنهایی امکانپذیر نبوده و نیاز به اقدامات تکمیلی تشخیصی می باشد.