اگرچه قلب دربرابر پیدایش بدخیمی های اولیه مقاوم می باشد،اما مکان شایعی برای درگیری ثانویه توسط تومور های متاستاتیک به حساب می آید. تومور های اولیه قلب در ۱ مورد از ۲۰۰۰ تا ۴۰۰۰ از اتوپسی های غیر انتخابی دیده شده است،در حالی که درگیری متاستاتیک ممکن است در حدود ۲۰% از بیماران سرطانی یافت شود. تشخیص درگیرشدن قلب توسط تومور اغلب به تاخیر می افتد زیرا شک کمتری را بر می انگیزد، با این حال،این امر تقریباً همیشه به وسیله تکنیک های غیر تهاجمی استاندارد( اکوکاردیوگرافی، توموگرافی کامپیوتری و تصویرنگاری به وسیله رزونانس مغناطیسی )قابل ردیابی می باشد . تظاهر بالینی یک بیمار مبتلا به تومور قلبی بیش از آنچه که به وسیله بافت شناسی تومور مشخص می گردد، بواسطه اندازه و محل قرارگیری آن تعیین می شود. تومور های داخل حفره ای به وضوح یک دریچه قلبی را درگیر کرده و ممکن است ایجاد اختلال عملکرد دریچه لی نمایند( به وسیله انسداد و / یا پس زدن ). تومور های داخل میوکاردی نیز ممکن است از نظر بالینی نهفته بوده و یا منجر به آرتیمی یا بلوک قلبی گردند. تومورقلبی داخل پریکاردی، عموماً وقتی که حفره های قلبی تحت فشارازسوی تومورقلبی تحت فشار قرار می دهند، آشکار می گردند.
اغلب تومورهای قلبی اولیه خوش خیم می باشند درحالی که همه تومور های ثانویه، بدخیم می باشند.
شایعترین تومورقلب اولیه میکزوم است،سایر توموها عبارتند از فیبروم ها، لیپوم ها، فیبروالاستوم ها و رابدومیوم ها. برخورد با موتورهای اولیه بدخیم که معمولاً سارکوم هستند، فقط به طور اتفاقی می باشد.
در گیری قلب توسط تومورهای قلب ثانویه شایعتر از نئوپلاسم های اولیه بوده و غالباً به ناشی از سرطان های ریه و پستان می باشد. که مجموعاً نشان دهنده شیوع نسبی آنهاست. این دو تومور مجموعاً به عنوان علت بیش از نیمی از تمام موارد تومورهای قلبی به حساب می آیند. همچنین درگیری قلبی با لنفوم کانسر مری، لوسمی و ملانوم، شایع بوده و گهگاه ممکن است با بدخیمی های دیگر نیز دیده شود
