یکی از سولات رایج بیماران مبتلا به نارسایی قلب (Congestive heart failure) ، اینست که آیا ورزش کردن با نارسایی قلب (CHF) منافات دارد یا خیر؟
و اصولأ اثر ورزش بر نارسایی قلب چیست؟
و از سوی دیگر بیماران نارسایی قلب در صورت مجاز بودن ورزش ،به چه کیفیتی می توانند ورزش کنند؟
در ادامه ، نکاتی در این زمینه ذکر می گردد:
تمرینات بدنی و ورزش های مناسب، باعث افزایش تحمل بیمار و بهبود تحمل فعالیت بدنی بیماران و کاهش خستگی آنان می شود و اثرات بسیار مثبتی در بیماران نارسایی قلب برجای خواهد گذاشت.
همچنین ورزش باعث کاهش افسردگی بیماران شده و موجب احساس سلامت عمومی درآنان می شود.
بهترین نوع ورزش برای بیماران مبتلا به نارسایی قلب، شامل ورزش های هوازی از جمله راه رفتن، دوچرخه سواری و دویدن بصورت نرم و آهسته می باشد.
البته ورزش های قدرتی، متناسب یا شدت تحمل بیماران نیز قابل انجام در این بیماران می باشند.
ورزش و فعالیت بدنی ،هم بر عملکرد عضله قلب اثر مثبت دارد و هم حجم ضربه ای و اشباع پذیری عروقی را زیاد می کند.
لازم بذکر است که در بیماران نارسایی قلب،بهترین روش ورزش، تقسیم زمان ورزش به سه قسمت مجزا به شرح زیر می باشد :
۱) مرحله گرم کردن
۲) مرحله اصلی ورزش
۳) مرحله انتهایی
مرحله ی گرم کردن، معمولأ شامل ۱۰دقیقه بصورت راه رفتن باسرعت کم می باشد.
سپس مرحله اصلی ورزش است که معمولأ شروع آن در جلسات اولیه شامل ۱۰ دقیقه فعالیت بدنی در حد متوسط می باشد.
در مرحله ی انتهایی نیز بمدت ۵ دقیقه ورزش با شدت کم ادامه می یابد و سرانجام خاتمه می پذیرد.
در هفته اول شروع برنامه معمولأ ۲ بار در هفته ورزش به شکل گفته شده انجام می شود و بهمین ترتیب در هفته های بعدی بتدریج و متناسب با تحمل بیمار افزایش می یابد تادر نهایت به ۴ بار در هر هفته برسد.
