قسمت اول:

در بدن انسان علاوه بر سیستم گردش خون طبیعی (که از دو قسمت اصلی سرخرگها و سیاهرگها تشکیل شده است) سیستم عروقی دیگری نیز وجود دارد که مایعات خارج سلولی را جمع آوری کرده و به خون برمی گرداند که به این سیستم عروقی، سیستم عروقی لنفاوی گفته می شود.

بافت لنفاوی از اندامهای لنفوئید و عروق لنفاوی ،سلول ها و … تشکیل شده است.

این مایع که توسط سیستم لنفاوی جمع آوری می شود و به خون بازگردانده می شود، لنف نامیده می شود. عروق لنفاوی ،در ابتدا حالت مویرگی داشته و کم کم بزرگتر می شوند و عروق بزرگتر لنفاوی را تشکیل می دهند.

لنف ادم :
لنف ادم عبارتست از ادم (تورم) غیرطبیعی اندام ، در اثر آسیب بافت لنفاوی یا تکامل ناقص بافت لنفاوی. اگر لنف ادم کنترل نشود ،بتدریج عضو مبتلا بزرگتر از قبل شده و سخت می شود ،پوست آن متورم شده و ظاهر اندام تغییر می کند.

هرگاه آسیبی به اعضا بدن وارد شود، در اثر آسیب به عضو (مثلا به پا)، تورم یا ادم بصورت طبیعی رخ می دهد که این یک روند طبیعی برای بهبود آسیب می باشد. این تورم در اثر یک جریان کم مایع و پروتئین به محل آسیب رخ می دهد.

در حالت طبیعی ،مایع اضافی موجود دربافت ها بتدریج از محل جذب می شود و بتدرج تورم از بین می رود ،اما در لنفادم، این روند طبیعی دچار اختلال می شود و لنف قادر به خروج از بافت نخواهد بود.

از آنجا که این محیط ،پر از پروتئین است محیط مناسبی برای رشد و تکثیر میکروبها می باشد و بنابراین اگر میکروبی بتواند از طریق پوست وارد عضو شود، بسرعت در مایع لنفی تکثیر یافته و می تواند عفونتهای گوناگونی را ایجاد نماید.

بنابراین لنف ادم در صورتی که بدرستی کنترل نشود ،علاوه بر اینکه ظاهر عضو دچار رامشکل می کند ، می تواند باعث ایجاد عفونت شود. هر چه درمان زودتر شروع شود، نتیجه آن بهتر بوده و پیشرفت بیماری آهسته تر می شود و آسیب های بافتی کمتر و کمتر می شوند.

در قسمت های بعدی ، به بحث در مورد انواع لنف ادم و روشهای درمانی آنها خواهیم پرداخت.